Nogaro - Saint-Jean-Pied-de-Port.

Donderdag 17 mei lopen we van Nogaro naar Air-sur-l'Adour. Het valt ons op dat er steeds meer wandelaars zijn die gebracht en gehaald worden naar het begin of eindpunt van hun dagwandeling. Als wij hen vragen waarom zij dat doen dan is het antwoord vaak dat zij maar een beperkte tijd hebben en daarom bijvoorbeeld 1 of 2 weken kunnen wandelen met ondersteuning van een familidlid of kennis. Air-sur-l'Adour is een leuk oud stadje met mooie oude beeldbepalende gebouwen. Maar de spreuk van de pelgrim luidt: Ultreïa (alsmaar verder) dus ....... de komende dagen gaan we kilometers maken boven de 25 km per dag. We lopen door en langs wijngaarden, langs korenvelden en landbouwgebieden, waar de doppertjes en de tuinbonen in volle bloei staan.
Het weer is nu wisselvallig en regelmatig moeten wij onze rode ponchos aan en zien we er uit als buitenaardse wezens. Vallen daardoor wel goed op voor het overige verkeer. Op dinsdag 22 mei, na 3 uur wandelen komen we aan in Notre-Dame de Muret(een klooster), waar we onze lunch gebruiken op de pick-nick-plaats. Na de lunch gaan we even kijken in de kapel van het klooster. Daar staat Jacobus weer in eigen persoon met voor hem op de grond duizenden briefjes van pelgrims, die hun wensen en dankbetuigingen op een papiertje hebben geschreven en voor zijn voeten hebben gelegd met een steentje erop. Het deed ons even denken aan de klaagmuur in Jerusalem, waar ook wensbriefjes in de muur worden gestoken. Terwijl we daar zitten, komt een echtpaar binnen. Een paar seconden later worden we verrast door een opgewekt fluitspel van de mede-pelgrim, die een 3-tal liedjes op zijn fluit speelt. De accoustiek is grandioos en we genieten met volle teugen. Later op de dag ontmoeten wij dit (Duitse) stel bij de stempelpost in Navarrenx. Bij het klooster hebben wij ook onze Australische medepelgrim weer ontmoet, die wij op de camping in Air-sur-l'Adour voor het eerst tegenkwamen. Leuk is het dat je steeds meer mede-pelgrims ontmoet, die je na een paar dagen weer tegenkomt. We zwaaien hartelijk naar elkaar en wensen elkaar "bon apetit of bon route of zelf al een Bon Camino". Deze dag steken we de beek Apaure over en na een paar kilometer komen we in Lichos, het eerste (franse) Baskische dorpje op de Jacobsroute. Aan het eind van onze tocht van Navarrenx naar Aroue, wachten we onder het genot van een appel langs de kant van de weg op het afgesproken punt op Dien en Piet, om weer naar de camping te gaan. De bedoeling is dat we naar de camping in Saint Palais gaan, maar toen Dien en Piet daar 's ochtends aankwamen bleek de camping al 2 jaar gesloten te zijn. Na wat speurwerk vond Piet een camping in Mauléon-Licharre.(ook dat is al Frans Baskenland)
Een keurige camping waar slechts één caravan stond van een vaste klant. De camping ligt aan de woest stromende rivier genaamd "Le Saison". Een mooie naam na zoveel regenval. Na 2 nachten werd verkast naar St.-Jean-Pied-de-Port aan de voet van de Pyreneeën. We hebben 2 erg mooie wandeldagen in dit stukje van het Baskenland gehad, waarbij we in een hele lange beklimming een fantastisch uitzicht hadden over al het moois wat hier qua landschap is te zien. Mooie bergweiden met schapen en koeien, waarvan je de bellen al op grote afstand hoort. Vrijdag 25 mei liepen we van Ostabat naar St.-Jean-Pied-de-Port naar de camping. De caravan en onze tent stonden al klaar, maar Dien en Piet waren er (nog) niet. Zij waren wat boodschappen aan het doen. Na 20 minuten reed de VW Touran de camping op en was het weerzien weer hartelijk. De volgende ochtend zijn we vanaf de camping door St.-Jean-Pied-de-Port gelopen. Na het stempel in ons pelgrimspaspoort in het kantoor van Les Amis de Saint-Jacques de Pyrénées Atlantiques zijn we doorgelopen om de eerste kilometers van de tocht naar Roncesvalles(in het Frans: Roncevaux) door de Pyreneeën te testen. Het is nl. een zeer zware tocht volgens ons boekje. Tot nu toe vonden wij het een schitterende tocht, waarbij we langs vrijlopende koeien en paarden liepen. Boeren kwamen de koeien ophalen en werden naar een andere wei gedreven. Na 9 km wandelen belden we onze taxi en liepen we alvast een stukje terug naar het dal. Het vervolg van onze tocht door de Pyreneeën volgt in het volgende reisverslag. Op zondag 27 mei, onze rustdag, worden wij super verrast als wij onze eerder in ons verslag geschreven Swiebrtje en zijn maat de camping op zien lopen. Zij zijn in Puy-en-Velay gestart en gaan ook naar Santiago. Heb hen op de foto gezet voor het thuisfront. Kunnen jullie ook van deze 2 pelgrims genieten.