Door midden Frankrijk

Vandaag, maandag 12 mei direct een flinke klim om uit het Maasdal te komen. We zoeken de Ravel 2 op. Dat is de Franse versie van de IJzeren spoorweg. Later kwamen we langs een drukke N-weg te rijden met veel bochten en pittige klimmetjes. Net voor Rocroi fietsen we langs een station met veel oude treinen en locomotieven. Het is een spoorwegmuseum. We kijken even rond en maken een paar foto’s. In Rocroi –een vestingstadje a la Bourtange- vers stokbrood gekocht en op het zonnige dorpsplein opgegeten.
Via het Natuurpark/gebied Champagne Ardenne met mooie goede wegen en pittige klimmetjes en dito afdalingen, kwamen we langs een boerderij en vroegen we aan de boer om Leo’s achterband wat op te pompen. Met de compressor lukte dat prima, maar …. Een paar honderd meter verder bleek de band toch lek te zijn. Er werden 3 gaatjes gevonden en geplakt. Er was geen sprake meer van een verhard wegdek, maar een zand/grindpad. Tassen eraf, band plakken en met pompje weer spanning er op. Die spanning is te weinig voor een berijder en 2 fietstassen. Dus de fietstassen bij Sander op de Bob. Het pad (bleek de GR-12 te zijn) werd al gauw een modderig pad en we moesten buiten het pad, tussen bomen onze weg zien te zoeken. Brrrr.
Bij de 1e boerderij de verharde weg opgezocht en naar de camping in Signy-l’Abbaye gefietst. Een camping naast het voetbalveld. Voor de eerste keer ons tentje opgezet. Zelf een macaroni-schotel klaargemaakt.
’t Was heerlijk. De prijs van deze overnachting: Euro 5,70, waarbij de campingbeheerder ook nog even met zijn auto naar huis reed om een normale fietspomp op te halen om de achterband harder op te pompen.
Vandaag de 5e dag. Het plan is om via Rethel naar een plaatsje voorbij Reims te rijden. Zo’n 120 km. In Rethel hebben we geschuild voor een onweersbui en koffie in restaurant gedronken. Daar heb ik mijn fietsenmaker, Karel van Dijk gebeld, omdat mijn achterwiel nog steeds “kwispelde”. De band harder oppompen was zijn instructie, zodat de band goed tegen de velg zou drukken. Na de gedwongen koffiepauze onze weg vervolgt.
Net voorbij Rethel kreeg ik een klapband. Sander reed een paar honderd meter voor mij, maar ik kon hem niet meer roepen. Ik ben links van de weg gaan lopen met de fiets aan de hand met de hoop dat Sander wel zou terug fietsen. Na een kwartier was dat het geval. Met mijn fietstassen weer op de Bob ging Sander naar het eerstvolgende dorpje om te kijken of hij iets kon regelen. Taxi of fiets dergelijks. Na een paar kilometer te hebben gelopen belde Sander dat er een monteur van een garagebedrijf met een bestelwagen onderweg was. Het telefoongesprek was net beëindigd of daar kwam een bestelautootje aan. De man maakte duidelijk dat hij van Sander mij moest ophalen. Mijn fiets in de achterbak van de auto en naar de garage. Fiets uit de auto en op de kop gezet. Achterwiel werd er direct uitgehaald. Onze reservespullen had Sander al tevoorschijn gehaald en werd een nieuwe binnen-en buitenband op de fiets gemonteerd. Toen de klus geklaard was vroegen wij wat de kosten waren. Ook nu was het voor niets/gratis. (Pelgrimsdienst?) Hebben de monteur Euro 10,00 in zijn hand gestopt met de mededeling (voor zover hij het begreep) om er iets lekker voor te kopen.
Tassen weer op de fiets en het leek echt alsof ik op een hele nieuwe fiets reed. De band met voldoende lucht.
We waren op tijd in Reims om bij de Kathedraal nog een stempel in ons pelgrimspaspoort te laten zetten.
Lekkere belegde stokbroodjes gekocht en opgegeten om daarna het laatste stuk van 25 kilometer naar de camping in Val-de-Vesle te rijden. Receptie was al gesloten, maar we konden de camping op en hebben rustig de tent opgezet. Nog een stokbroodje gegeten en heerlijk gedoucht en daarna onder de “wol”.
Volgende dag (de 6e dag) camping betaalt en om 9.30 uur vertrokken. Nadat we bananen hadden gekocht en alweer een uur aan ’t fietsen waren kreeg Sander een lekke band. Nieuwe reserveband erin en doorgereden richting Châlon-en-Champagne. Daar ging Sander op zoek naar de fietsenmaker om zijn lekke band te laten plakken. Nadat hij terug kwam bleek dat mijn fiets ook weer een lekke voorband had. Nieuwe binnenbanden gekocht en de lekke meegenomen. Ook meteen een grote fietspomp gekocht, want wij hielden nu rekening met nog meer lekke banden. Alle banden weer vernieuwt en hard opgepompt, gingen we voor nog wat kilometers.
Onze achterstand voor vandaag liep op en we wilden toch nog even doorgaan. Na zo’n 35 km zagen we een chauffeurscafé en daar kan je meestal wel aardig eten. Dat hebben we gedaan. Biefstuk met salade en friet en een toetje na. Buitengekomen: Weer een lekke band van Leo’s fiets. Geplakt en met de nieuwe fietspomp de band weer opgepompt. Na 15 km in B&B in Dosnon aangebeld en voor Euro 90,00 konden we daar gebruik van maken. Toen we vroegen om de tent dan in de tuin te mogen zetten zakte de prijs naar Euro 70,00. Oké dachten wij, onderdak, warme douche en ruimte om banden te plakken. Na het douchen 4 lekke banden geplakt. Om kwart voor één lagen we in bed.
Dag 7: Richting Troyes gereden. Bij Mac Donald een Big Mac gegeten. We moeten immers flink eten om tot grote prestaties te komen. Daarna de Kathedraal opgezocht, maar die was gesloten. Dus geen stempel. Ook 2 Nederlandse wandelpelgrims vonden het maar niks dat de grote kerken vaak gesloten zijn. Verder een rustige dag en maar 76 km gereden tot een kleine camping in Ervy-le-Chatel. Zelf macaroni klaargemaakt.
Dag 8. Deze dag moesten we zien om ruim 110 km te fietsen om Vézelay te halen. Via Auxerre, waar de kerk wel open was een stempel gehaald. Via een rustige weg (D124) naar Auxerre gefietst en daar bij Kathedraal wel een stempel gehaald. Vanuit Auxerre langs de rivier de Yonne en Canal Niverais gefietst. In Chatel-Censoir nog een korte pauze ingelast en een grote Magnum opgepeuzeld. Dat smaakte ontzettend goed. Na een erg pittige dag kwamen we om 20 uur op de camping in Vézelay aan. Tent opgezet, gedoucht en in restaurantje prima gegeten. In één woord: Top !!
Dag 9: Het plan is om 100 km te rijden om in Nevers op de camping te komen. Zo’n 10 km buiten Vézelay komen we langs een “middeleeuwse” picknickplaats, waar we ons 1e stokbroodje nuttigen. Via Corbigny, St.Révérien en Prémery komen we in Nevers aan. De camping ligt aan de oever van de Loire met uitzicht op de oude brug en de (oude) stad. Op deze camping ontmoeten we een vreemde snoeshaan, beetje wazig type die met belangstelling naar Sanders Bob kijkt en wat vragen heeft. Blijkt hij in zijn vorige leven fietsendief te zijn geweest in een voorstad van Parijs, maar nu is ”omgeschoold” tot zanger/gitarist. Hij heeft een erg mooie gitaar met een versterker en een hond. Nadat wij geïnstalleerd zijn gaan we uit eten.
Dag 10: Het is vandaag zondag 18 mei en we vertrekken vroeg uit Nevers, nadat een wielerpeloton gepasseerd is en over de brug de stad verlaat. Het was een provinciaal wielerspektakel. Het is mooi droog en zonnig weer. Al gauw rijden we op het jaagpad van het kanaal dat ons richting de rivier de Allier brengt. Bij La Guétin fietsen we langs de sluis over de rivier. Een prachtige gewaarwording. Het blijkt een aquaduct te zijn. In de hierbij gelegen auberge drinken we 2 kopjes koffie om onze weg te vervolgen richting Sancoins. In Apremont-sur-Allier moeten we van de fiets af, want er is een gezellige markt, waar veel bloemenpracht te zien is en natuurlijk ook hier de oude ambachten. We stayeren verder met de wind in de rug en de kilometerteller geeft een snelheid aan van boven de 30 km. In Sancoins eten we ons stokbrood op voor de deuren van de supermarkt en zitten op een paaltje in de schaduw. We gaan op zoek naar het huisje van Roel en Helen, waar we 2 nachten mogen doorbrengen. Het is makkelijk te vinden en eten daar onze banaan op. Al snel komt de ”oppasbuurvrouw” informeren wat wij doen. In ons beste Frans maken we haar onze bedoeling duidelijk en zeggen dat wij niet komen logeren in het huisje. Wij hebben de laatste dagen te veel pech gehad en willen nu nog niet aan een rustdag denken. Via een paar mooie plaatsen komen we na 123 km in Châteaumeillant en doen nog wat inkopen voor het avondeten. Nadat de tent staat gaan we op de tafeltennistafel onze spaghetti bereiden. Na het douchen drinken we nog een glaasje wijn en gaan heerlijk slapen.
Dag 11: Vandaag willen we weer een flink stuk fietsen. Het weer is goed. Bij een lunchpauze blijkt bij vertrek dat Sander een lekker achterband heeft. Die plakken we en als we op het punt staan weer verder te gaan komen vanuit tegenovergestelde richting een man en vrouw aanfietsen. Het blijkt een Nederlands echtpaar te zijn. Zij fietsen veel en zijn nu onderweg van Sevilla(Spanje ) naar Bazel(Zwitserland) Daar stappen ze op de trein naar huis en zit hun vakantie er weer op. We doen een kort verslag van onze reis tot nog toe. Zij willen nog even hun banden oppompen met onze mooie fietspomp. Later op de dag komen we een Tsjech tegen, die ons vraagt te stoppen. Hij fietst vanaf Lissabon naar Praag. Zijn fiets is afgeladen met zijn bagage en hij heeft ook zijn i-pad op zijn stuur vastgemaakt en heeft ook zijn laptop mee. Elke dag doet hij verslag via zijn facebook. Een bijzonder vrolijke kerel. De reis gaat verder en ondanks het toenemende aantal klimmetjes tot 8% komen we na 104 km in La Souterraine. Tent opzetten en richting een restaurantje. Dan een kettingbreuk aan Sanders fiets. Met de fiets aan de hand een restaurantje gevonden en een flink bord met heerlijke spaghetti gegeten. Op de camping de ketting weer hersteld. Ja, ja, we worden echte fietsenmakers.
Dag 12: Op weg richting St.-Léonard-de-Noblat. We fietsen door een mooi landschap en kunnen van de vergezichten genieten. In Bénévent-l’Abbaye bezoeken we de kerk voor misschien een stempel, maar helaas. We gaan verder, maar nemen zonder het te beseffen een zwaardere variant in het parcours met 2 klimmetjes tot 7 en 8%. Pffff. Het weer laat ons in de steek en het begint zachtje te regenen. Tegen 18.30 uur komen we in het Anton Pieck-achtig St.-Léonard-de-Noblat. We gaan eerst een pizza eten. Daarna zoeken we de camping op en zien dat wij de enige kampeerders zijn. We wassen wat kleding en hangen het in het gebouw van de douches te drogen.
Dag 13: We worden wakker met regen. Het belooft geen mooie dag te worden. Eerst even kijken of de kleding droog is. Dan tent afbreken en weer op weg. Het wordt een natte dag met weer wat klimmenwerk. Het is ook een traject dat moeilijk in het boekje is vermeld, maar vragen aan de plaatselijke bevolking biedt uitkomst.
Na circa 50 km fietsen (het is dan al tegen zessen) doemt een grote donkere wolk op, die niet iets goeds brengt.
We fietsen of ons leven er van afhangt om toch droog te blijven en te kunnen schuilen in het volgende dorpje. Dat lukt en schuilen eerst bij het kerkje. Het blijft flink regenen en de regen wordt vergezeld van donder en bliksemflitsen. We vinden een betere schuilplaats bij een overkapping van de plaatselijke smid. Na een uurtje gaat Leo even kijken of er een openbaar toilet is. En die is er. Er staat een bord op een huis “Chambres”. Aha, misschien een droge en warme slaapplaats voor de nacht. Sander gaat ook naar het toiletgebouw en belt aan bij de kamerverhuurder. Er zijn kamers voor ons en wij kunnen de fietsen ook in het voormalige café tegen de bar zetten. Door de onweersbui is het dorpje wel zonder stroom komen te zitten, maar de volgende ochtend hebben we daar plezier van, want we hoeven de kosten van het ontbijt niet te betalen.
Dag 14: Vandaag proberen we weer wat meer kilometers te maken na de “magere” dag van gisteren. Het weer is opgeknapt en we gaan met goede moed op weg. In een mooie omgeving rijden we na 89 km Martel binnen, doen boodschappen en zoeken de kleine municipal camping op. Tegen half 10 komt een auto het terrein oprijden. De beheerder komt het kampeergeld innen. Voor het luttele bedrag van Euro 4,66 zijn we vannacht onderdak.
Dag 15: We worden met een zonnetje wakker en gaan op weg naar Cahors, de stad waar we vanavond onze tent voor 2 dagen opslaan voor onze eerste rustdag. We fietsen in de Dordogne-streek met een klim van 2 km met 7% en rijden Rocamadour(13e eeuw) een toeristische trekpleister binnen. Deze plaats is tegen de rotswand gebouwd. Heel mooi om te zien. Na een korte stop, een flinke afdaling gevolgd door 2x een klim van 7% over 3,5 km. Weer een afdaling en vervolgens 2x een klim van 7% over 3,2 km. Dat is wel even afzien, maar wel leuk om te doen. De afdalingen zijn bijzonder en de vergelijking met de Tour de France renners spookt door je hoofd. Vanaf La Bastide-Murat volgt een 20 km lange en mooie afdaling naar het dal van de rivier de Lot. Helaas gaat het weer regenen, dus kunnen we niet echt genieten van de mooie lange afdaling. Bovendien krijgen we 15 km voor Cahors allebei tegelijk een lekke voorband. In de regen een band plakken is geen pretje, maar met onze ervaring zit het goed. In de laatste kilometers zit er als toetje voor vandaag nog een klim van 7% over slechts 1 km in, maar wel een lastige klim. Daarna stayeren we naar de camping in Cahors. Maar 95 km gefietst. Het is weer droog en de tent wordt netjes opgezet op de camping, waar de ANWB-caravankampeerclub is neergestreken.
Dag 16: Lekker uitgeslapen en een rustige ochtend. Sander heeft zijn hangmat opgehangen en Leo plakte nog een lekke band. (Naar later blijkt de laatste!!!) ’s-Middags in Cahors rond gefietst, lekker gegeten en stempel gehaald. Ook even bij de fietsenmaker geweest voor aanvulling van de plakkertjes, die ook de tandwielen van Sanders achterwiel heeft vastgedraaid, want die zaten los.