We gaan verder

6 mei: Heerlijk geslapen in onze rustige hotelkamer. We genieten van een heerlijk ontbijtje en de barjuffrouw wijst ons op de nieuwe route en wenst ons een fijne camino. Het is werkelijk fantastisch door een mooi bos met een stromend riviertje met watervalletjes te wandelen. Heel wat pelgrims lopen dit pad ook. Een Australische mevrouw komt naast ons lopen en de bekende vragen worden over en weer gesteld. Zij is wandelreisleidster voor groepen wandelende vrouwen. Heeft net de Camino Frances gelopen en doet nu 'even' de Camino Portugal als voorbereiding voor haar volgende wandelreis. Wij haken na een poosje af, want haar tempo ligt een tandje hoger.
Wij verwonderen ons over de vele oude kruizen, waarop mensen steentjes of persoonlijke dingen leggen. Na een saai industrieterrein komen we in O Porrino aan. In het gezellige centrum was een dansfestijn aan de gang voor kleine kinderen en volwassenen. Een leuk gezicht. Wij vonden geen geschikt restaurantje om voor 20.00 uur te eten, dus werd het een maaltijdsalade. Ook heel lekker.
We gingen op zoek naar een Alberque en kwamen uit bij de Alberque van Elena. Een bijzondere Alberque, omdat ieder uiteraard een eigen (stapel-) bed had, maar met gordijntjes en een eigen bedlampje. Best luxe. In deze Alberque ontmoeten we een Braziliaanse, die met een Nederlander is getrouwd. Zij was alleen op stap, omdat ze geen van haar vriendinnen wilde teleurstellen wie wel en niet mee mocht.
Zondag 7 mei: we gaan op weg naar Redondela. Afstand 16 km.
Eerste gedeelte tot het plaatsje Mos gaat het goed. Mooi, warm weer en een opgewekt humeur. Sinds gisteren heeft Henny wat last van haar linker knie. Bij het kerkje in Mos geluisterd naar Galicische muziek van een gezelschap dat net uit de kerk kwam.
De muziek lijkt op doedelzakmuziek uit Engeland, maar is 'zachter' van klank. Ze worden ondersteund door tamboer, tamboerijn en een grote trom en deze muziek wordt vaak gespeeld bij feesten en bedevaarten. Heel apart. In het oude kerkje waren kinderen aan het oefenen voor hun 1e communie.
Ook nog een stempel in ons pelgrimspaspoort laten zetten.
Bij de volgende stop in een bushokje een broodje gegeten, maar toen we wilden vertrekken kon Henny echt geen stap meer verzetten. Wat doe je dan. Eerst even afwachten en na en poosje weer geprobeerd in de benen te komen. En dat lukte niet!!!
Wij aan 't denken wat nu en hoe nu verder.
Auto's reden voorbij, maar hoe ga je dan verder. Leo ging naar het dichtstbijzijnde huis. De eigenaar sprak geen Engels. Alleen Espanjol. Gelukkig kwam zijn zoon na een paar minuten naar buiten. Hoewel hij het Engels niet goed meester was hem met handen en voeten ons probleem verteld. Hij wilde ons wel naar onze volgende etappeplaats Redondela brengen. De eerste Alberque was vol, dus op naar de volgende en daar was plaats in overvloed. Met de lift naar de 2e etage, waar nog geen pelgrims waren. 's Nachts niet heel goed geslapen. Er gaat heel wat door je hoofd. Hoe gaan we verder en hoe pakken we dat aan.
Naar de dokter, naar het ziekenhuis of toch proberen eerder naar huis te gaan, want 'ziek' zijn in een vreemd land is niet echt prettig. Taalbarrieres e.d. Ook na een rustpauze is het geen optie om met een zware rugzak verder te lopen. Dan is de keus beperkt.
Gelukkig mochten we van het zustertje van de Alberque een 2e nacht blijven. (Dat wordt bij hoge uitzondering toegestaan)
Onze voorkeur ging uit om eerder naar huis te gaan. Vliegreis omboeken naar een eerdere datum is een mogelijkheid. Hoe kom je van Redondela naar Santiago de Compostella. De rest wisten we wel. Dus op de 2e dag in de Alberque reis omgeboekt naar donderdag 11 mei (een week eerder thuiskomen) en met de trein naar het station van Santiago. Dan de bus richting vliegveld, waar we voor 1 nacht een hotel hebben geboekt. Vanuit de hotelkamer zien we de verkeerstoren en de vertrekhal. Een geruststellende gedachte. Morgenmiddag/avond naar het vliegveld en een nachtje daar blijven 'hangen', want we moeten daar om zeker 5 uur zijn. De vlucht is om 7.00 uur. Om 9.20 uur is de landing op Schiphol en dan met de trein naar huis.
We hebben een mooie reis gehad. Veel mensen ontmoet en echt mooie dingen/natuur gezien.
We hopen - als de knie tot rust is gekomen- deze korte camino WEL af te maken.
Liefs van ons uit een zonnig Spanje(Galicië)