Op weg naar de Pyreneeën

Dag 17: We rijden Cahors uit via de drukke D820 kunnen we na 6 km een rustiger weg nemen. Bij Lhospitalet nemen we op het plein voor het Gemeentehuis onze koffiepauze. Er komen wat mensen uit het gemeentehuis en we zeggen tegen elkaar: Zouden de raadsvergaderingen op zondag plaatsvinden? Er komen ook een paar auto’s aanrijden en de mensen gaan het gemeentehuis binnen. Wat blijkt. De Fransen kunnen vandaag stemmen voor het Europees Parlement. Iedereen zegt ons vriendelijk goedendag. In de volgende plaats Vazerac komen we het Nederlandse stel weer tegen die op de E-bike richting Santiago fietsen. Zij zeggen niets. Zouden zij zich schamen dat zij op de E-bike zijn? Krijgen ze in Santiago nou wel of geen Credential? We fietsen in het dal van een klein riviertje, genaamd Lemboulas richting Moissac. In Moissac nemen we een lunchpauze op het gezellige plein, waar veel mensen de terrassen bevolken. De zon schijnt heerlijk. Na Moissac fietsen we langs het kanaal naast de rivier de Tarn. De Tarn stroomt verderop in de Garonne. We gaan verder naar Auvillar een oud plaatsje met een mooie oude graanhal, een overdekte markt in ronde vorm, midden op het plein met rondom arcaden. Ook de Tour de l’Horloge is een oud en mooie stadspoort uit de 12e eeuw.
We klimmen langzaam het dal van de Garonne uit en wordt de route weer vrij heuvelachtig langs akkers en bossen en rijden we langs wegen met rijen platanen. In Flamarens worden we aangesproken door een man, die Engels spreekt en vraagt waar wij vandaan komen. Als we Nederland noemen, zegt hij: “Ik ben van oorsprong een Duitser uit de Elzas, maar door de 2e wereldoorlog ben ik door verschuiving van de grens, woon ik dus in Frankrijk en ben getrouwd met een Belgische, die een paar woordjes Vlaams spreekt. Zij komt ook naar buiten en zegt dat zij gaan stemmen. Sander zegt nog dat zij op een goede partij moeten stemmen en wij wensen ze verder een fijne avond toe. Het is rond 5 uur. Na Miradoux rijden we naar Castet-Arrouy, waar we iets willen eten. Bij een restaurantje staat dat er een Pelgrimsmenu voor Euro 9,00 wordt geserveerd. Maar . . . dat wordt pas om 19.30 uur opgediend. Zolang willen wij niet wachten, drinken een kop koffie en spreken een Nederlands stel, die ons vertellen dat we het in Spanje nog zwaarder zullen krijgen dan in Frankrijk. Zij kunnen het weten, want zij hebben het ooit gewandeld en gefietst. Wij zeggen dat wij dat wel weten en zeggen vriendelijk gedag. Op richting Lectoure, een wat grotere plaats met hopelijk een restaurantje dat ons wel een maaltijd wil voorzetten. Het is wel weer gaan regenen en in Lectoure duiken we meteen de pizzeria in. Daar zitten we droog en een pizza smaakt ongetwijfeld net zo goed als een Pelgrimsmaaltijd. Na de pizza gaan we op zoek naar een slaapplaats. Tegenover de kerk met zijn/haar aparte toren staat een oud historisch pand (met een waterput in het pand) met de tekst “Gite de Pélerin”. Een slaapplaats voor pelgrims en dat huis wordt door vrijwilligers bemand, vaak door oud pelgrimgangers. We worden vriendelijk ontvangen door de gastvrouw en de fietsen kunnen via de achteringang worden gestald. De gastvrouw brengt ons naar de eetzaal, waar nog een 9-tal pelgrims aan tafel zitten. Ze zijn net klaar met eten en praten gezellig met elkaar. Wij kunnen ook nog mee-eten, maar zeggen dat we net hebben gegeten. Dan krijgen we toch een glas wijn en een kaasplankje en als toetje krijgen we een heerlijk puddinkje met koffiesmaak. De gastvrouw wil dat we het laatste beetje wijn uit de fles opdrinken. Vooruit dan maar. (Is beslist geen straf hoor.) Dan tassen naar de slaapzaal, douchen en naar bed.
Om kwart voor 10 ligt iedereen in zijn bed en hoor ik de eerste snurk-geluiden. Door de 122 km die wij vandaag hebben gereden vallen wij ook snel als een blok in slaap.
Dag 18: Na het ontwaken het ochtend-ritueel. Snel naar het ontbijt, want je moet voor 8 uur in de eetzaal zijn.
Het ontbijt is simpel, maar wel smakelijk aangevuld met thee of koffie en sinaasappelsap. We praten nog even met een Canadese pelgrim, die elk jaar zo’n 3 maanden in Europa komt wandelen. Rond 9 uur vertrekken we in een druilerig regentje. Na een korte afdaling volgt na 4 km afweer de eerste klim over 2,5 km. We fietsen langs akkers, waar de mais alweer groeit. Na 45 km in de regen te hebben gereden komen we langs Castera-Verduzan en willen wel iets warms eten. In Hotel des Thermes vinden we in ieder geval een droge plek en bestellen een koffie. Na 10 minuten komen nog 2 fietsers het hotel binnen lopen. Het zijn Nederlanders. We maken kennis met elkaar. Het zijn Rienks en schoonzoon Marco, die fietsen van Cahors naar Santiago. Twee jaar eerder hebben zij het 1e stuk tot Cahors gereden. We kunnen pas om 1 uur warm eten krijgen, dus kunnen we verhalen uitwisselen. Om 1 uur bestellen we met z’n vieren een biefstuk met een salade. Rond 2 uur vertrekken we om nog circa 50 km te fietsen naar Marciac, waar een camping is met caravans, die de eigenaar aan pelgrims voor Euro 11,00 per pelgrim verhuurt. Lekker slapen in een bed, droog en ook nog warm, want ook in de caravan is een (elektrische) verwarming. We slapen als een vorst.
Dag 19: Het weer ziet er goed uit. Na het vertrek van de camping gaan we eerst in Marciac brood halen, geld pinnen en ontbijten op het mooie dorpsplein. Als we Marciac uitrijden volgen meteen 3 klimmetjes tussen de 5-7%. Alles gaat voorspoedig en als we bij Morlaas zijn besluiten we niet om, maar dwars door Pau te rijden. Dat gaat perfect, want fietsers mogen zelfs op de busbaan rijden. Via de oude stad komen hebben we een prachtig uitzicht over het dal van de rivier de Gave. Nu moeten we afdalen en dat gaat op een fiets/voetpad met haarspeltbochten. Eenmaal beneden rijden we langs het station van Pau en zoeken onze route weer op richting Lasseube, waar we eerst wat boodschappen doen in een epicerie, waar van alles te koop is. Dan naar de camping, tent opzetten en eten. Sander gaat de kettingen van de fietsen nog even schoonmaken en invetten. De mensen van de camping zijn nog druk om alles voor de aanstaande zomer in orde te maken.
Dag 20: We worden vroeg wakker van het zonnetje. Even bij de bakker langs voor vers stokbrood. Eerst richting Oloron-Ste-Marie, zo’n 12 km fietsen. Daar gaan we richting Mauléon-Licharre (dat is al Frans Baskenland), dan volgen 3 lastige klimmetjes naar de Col d’ Osquich.
't Is maar een berg van maar 500 meter hoog, maar lastig.
We rijden langs land-en tuinbouwgebieden. Het weer betrekt en het gaat zachtjes regenen. In een bushokje in L'Hôpital-St-Blaise lunchen we en hopen dat de regen afneemt en onze kleding wat opdroogt. Maar dat gebeurt niet. De regenjas maar weer aantrekken en doorgaan! De temperatuur daalt ook en het is niet fijn om zo verder te rijden. Op de Col d’ Osquich wachten we op elkaar. Van een mooi uitzicht is geen sprake met deze laaghangende bewolking/mist. (Zie foto's. Dan afdalen richting St. Jean-Pied-de-Port dat nog zo’n 25 km fietsen is. Onze handen zijn steenkoud en ik houd mijn vingers bij de afdalingen slechts 5 seconden in mijn warme knieholte om ze wat op te warmen. Dat is te kort. Het blijft licht regenen en we hopen een mooie B&B te vinden in St. Jean. Dat lukt en de fietsen gaan in de garage. We treffen het want deze B&B is splinternieuw en we krijgen de kamer voor mindervalide mensen. Het is een grote kamer met dito douche en de verwarming doet het, zodat we onze natte kleding kunnen drogen. Na het douchen kleden we ons warm aan en gaan even het plaatsje bekijken en een stempel halen in ons paspoort bij Les Amis de St.Jacques.
We zien een huis van een taxi-ondernemer. We bellen aan. Er wordt niet opengedaan. We noteren het telefoon-nummer. We hebben namelijk het plan opgevat, om ons –net als Hannibal- over de Pyreneeën te laten brengen.
Het fietsen naar Spanje is 26 km en vol haarspeldbochten met veel vrachtverkeer. St. Jean ligt op 163 mtr en Roncesvalles op 960 mtr. Dus ook nog stevig klimmen. Nu eerst op zoek naar een heerlijke Pelgrimsmaaltijd van ongeveer Euro 10,00. We lopen een restaurant binnen en zien dat je ook fantastisch kunt eten voor Euro 12,00. Dat doen we dus, want dat hebben we zeker na de ontberingen van vandaag wel verdiend. Terug in de B&B gaat Sander bij de eigenaar informeren voor een taxi om ons morgen over te zetten. Dat lukt, maar dan moeten we wel om kwart voor 8 kant-en-klaar staan. Dus vroeg naar bed en wekker zetten.